Na podstawie zarządzeń ministra spraw wewnętrznych gumowa pałka stała się jednym z podstawowych elementów wyposażenia milicjanta w połowie lat 50., już po wydarzeniach Poznańskiego Czerwca 1956, który wykazał słabość i nieprzygotowanie milicji i wojska do tłumienia demonstracji. Stosowanie pałek wyraźnie wpisało się w historię stanu wojennego, jak również wydarzeń Marca 1968, kiedy milicja tłumiła masowe demonstracje przy ich użyciu. W historii Polski ludowej istniało kilka rodzajów pałek, którym często nadawano potoczne, żartobliwe nazwy. Jedną z nich była lola – stosowana przez milicjantów z ZOMO długa pałka bojowa. Inną popularną pałką był banan – krótka pałka służbowa. W odniesieniu do pałki rozwinął się również charakterystyczny język, np. „pałowanie”, „spałować” czy „pałkownicy”.